با سلام اينجانب از دوران دبستان اين مشکل را داشتم اما خيلي حاد نبود و ميتوانستم به هر صورت از اين موقعيتها گليم خود را بکشم .تا اينکه يبار کلاس سوم راهنمايي رفتم جلوي کلاس براي خواندن يک شعر ناگهان دچار اضطراب شديد شدم بطوري که صدايم لرزيد وبچه ها به خنده و تمسخر پرداختند از اون موقع به بعد طوري اعتماد به نفسم را ازدست دادم که ازنشستن در کلاس درس هم وحشت داشتم تاچه رسد به بخواهم درجلوي کلاس متني را بخوانم يا حتي در جاي خودم در نيمکت هم کوچکترين جمله را نمي توانستم بگويم وصدايم ميلرزيد.الان 35 سالمه دبيرستان را تمام کردم وليسانس هم گرفتم ولي اين مشکل همچنان با من هست ومن نتوانستم بران غلبه کنم.در اين مدت زمان که بر من گذشت انواع واقسام استرس ها را تجربه کردم وبه طرق مختلف ازمواجه شدن با موقعيتهاي استرس زا فرار کردم.اگر بخواهم جزيياتش را بيان کنم مدتها زمان ميبرد.ولي خلاصه عرض کردم.اگرکسي پيدا شود به من کمک کند تا از شر اين بلا خلاصي يابم مرا تا اخر عمر مديون خودش کرده است.تورا خدا اگه ميشه به من کمک کنيد. متشکرم