با سلام و احترام عرض خسته نباشي و تبريک به اين اقدام خداپسندانه.من 16 ساله که ازدواج کردم وحاصل زندگي مان دو دختر 17 و 10 ساله مي باشد.من شب اول به اشتباه به خواستگاري همسرم رفتم ولي نتوانستم به کسي بگويم .البته همسرم از نظر اعتقادات و ايمان عالي است.فقط بد اخلاقه .من هم هيچ کوتاهي برايش نکرده ام .اما با گذشت اين مدت هنوز پنج درصد هم دوستش ندارم . و موضوع را حتي به او نگفتم.يعني هيچ عشقي به او ندارم و به خاطر فرزندانم و موقعيت اجتماعي مان زندگي را ادامه مي دهم .آيا کارم خوبه؟ و آيا به نظر شما عشقي حاصل مي شود ؟ آيا ادامه دهم ؟ آيا روش خاصي را بايد به کار گيرم ؟چون خيلي زود درمقابل کارهايش عصباني مي شوم و حس ميکنم من الان مي بايست با فرد ديگري زندگي مي کردم. در کل ازشما خواهش مي کنم کارم را نقد وبررسي فرماييد و راهنمايي هاي لازم را ارائه فرماييد..با احترام فراوان. انديشه هاي سبزتان همواره پر طراوت باد.