‌روش‌های درمان لکنت زبان کودکان

یکی از موضوعاتی که خانواده‌ها را بسیار نگران می‌کند لکنت زبان کودکانشان است. لکنت زبان عبارت است از تکرار و طولانی شدن اصوات و کلمات که باعث کاهش روانی کلام می‌شود و معمولا همراه با وقفه‌‌ها و سکوت‌های مکرر است.

میزان شیوع لکنت در جمعیت کلی حدود یک درصد است؛ اما میزان بروز آن را نزدیک به 3 درصد تخمین زده‌اند. لکنت زبان معمولا قبل از 12 ماهگی آغاز می‌شود و در اکثر موارد بین 18 ماهگی و 9 سالگی ظهور می‌یابد. بیشترین موارد آغاز لکنت در دو نقطه سنی 2 تا 5/3 سالگی و 5 تا 7 سالگی است. بیماری لکنت در پسران به نسبت 3 به 1 بیشتر از دختران شایع است.

علت چیست

با وجود پیشرفت‌های بسیار زیاد دانش هنوز علت بروز لکنت زبان بطور دقیق مشخص نشده است؛ اما آنچه که تاکنون مشخص شده، این است که لکنت علت واحدی ندارد بلکه ترکیبی از عوامل جسمی، عاطفی و اجتماعی است. تشخیص این‌که آیا این‌گونه ناراحتی‌های روانی علت لکنت زبان است یا لکنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است، بسیار مشکل است. در بعضی از مواقع لکنت زبان ممکن است حاصل مشکلات دستگاه عصبی باشد در مواردی نیز لکنت زبان از زمان کودکی در اثر بعضی ناهنجاری‌های خفیف فیزیولوژیکی به وجود می‌آید.

درمان

لکنت زبان گر چه یک بیماری رفتاری تلقی می‌شود ولی به علت تاثیر و مداخله در شکل‌گیری ارتباط و شخصیت از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در تشخیص و درمان لکنت زبان کودکان برخورد درمانی باید به نحوی طرح‌ریزی شود که به اعتماد‌به‌نفس کودک لطمه‌ای وارد نشود. متخصصان گفتاردرمانی، بهترین سن برای درمان لکنت زبان در کودکان را قبل از 7 سالگی می‌دانند. امروزه از روش‌های مختلفی برای اصلاح، درمان و بازپروری اختلالات گویایی و لکنت زبان استفاده می‌کنند. از جمله این روش‌ها می‌توان به روش‌های زبانی یا تلفظی، روش دوجانبه یا مکمل، روان‌درمانی، دارودرمانی، رفتاردرمانی و خوددرمان‌گری اشاره کرد.

10 فرمان

-1در صورت داشتن کودکی با لکنت زبان، هر چه زودتر در زمینه درمان عارضه وی به پزشک معالج مراجعه کنید، چرا که تاخیر در شروع درمان و شدت یافتن فشارهای محیطی، می‌تواند منجر به بروز صدمات روحی و جسمی در آینده کودک شود.

- 2از کمک به فرزند دارای لکنت خویش در گفتن کلمات خودداری کنید و هرگز جمله او را کامل نکنید.

- 3از دادن تذکر و فشار آوردن به کودک برای صحیح حرف زدن خودداری کنید.

4- سعی کنید با تشویق کودک به صحبت کردن در جمع، اعتماد‌ به ‌نفس وی را بالا ببرید.

5- سعی کنید آرام و به طور طبیعی گوش کنید تا جمله تمام شود و ابراز خستگی نکنید.

6-  با رفتار و بیان خود به او نشان دهید که شما گوش می‌کنید که چه می‌گوید نه چگونه می‌گوید.

7- از بیان عباراتی مثل سعی کن آهسته‌تر صحبت کنی، نفس عمیق بکش و آرام باش خودداری کنید.

-8ارتباط چشمی طبیعی را با کودک دچار لکنت حفظ کنید.

9 -همواره با کودک دارای لکنت شمرده و ملایم صحبت کنید، ولی نه خیلی آرام که غیرطبیعی به نظر برسد.

10- توجه داشته باشید که لکنت زبان به هیچ وجه با بهره هوشی کودک ارتباطی نداشته و این کودکان دارای ضریب هوشی در محدوده طبیعی هستند.